110. DÜNYA HAYATI

“Allah Teala Ademoğlunun önden ve arkadan çıkan kazuratını dünyaya benzetti. Sidik pistir. İnsan karnına girmeden evvel yiyecekten çeşitli renkte aziz, latif süt idi. Bedene meşakkatsiz girendi. Altı saat sonra sidik ve pis olduğu sonucunu görürsünüz. Şimdi dünya görünüşte tatlı, zevkli, çeşitli renklerde görünür. Dünya ehlinin nefisleri meyleder. Cahil insan zenginliğe aldanıp süsüne ve renklerine rağbet eder ve zanneder ki kendisiyle karar bulur. Tahut malı baki kalır. Akıllı insan tamah edip aldanmaz. Kesin olarak bilirki fanidir. Her ne kadar bir müddet müsaade ederse de kurtuluş yoktur. Her halde ölüm ona yetişir”

Bu hadisin ayet karşılığı şudur:

“Ey insanlar dünya hayatının müddeti, çocukların oyunları gibi batıldır. Geçici bir sevinçtir. Ziynetli görünür. Servetinizle birbirinizle iftihar edersiniz. Hem mallarınızla hem mallarınızın çokluğuyla övünürsünüz. Dünya ehlinin misali yağmurun yetiştirdiği ziraatçınında hoşuna giden nebat gibidir. Yeşillenir, sonra sararır, sonra saman kalır. Dünya ehline ahirette şiddetli azap vardır. Taat ve kanaat ehline ahirette mağfiret ve Allah’ın rızasına nailiyet vardır. Ancak dünya hayatı aldanma metaıdır” (Hadid/20)

Hadiste Efendimiz bize dünya için şu öğütü veriyor.

Dünya, Allah’tan gafil olarak yaşamaktır. Dünya ehli nefsi emmare, levvame ve kısmen mülhime mertebelerinde yaşayanlardır. Hırsları ve tamahları sadece dünyaya yöneliktir. Ahiret bilinci gelişmemiştir. Nefsi mutmainnede akl-ı maad gelişip ahiret bilinci oluşur. Dünya ahirete yönelik kullanılır. Dünyada ahiret ekini ekilir ve biçilir. Raziye, marziye ve safiye nefs mertebesi erbabı ise tevekkül, rıza, sabır ve teslimle kendilerini “kabir ehli” görerek dünya hayatında “Allah ile” yaşarlar. Alışverişleri Hakk iledir. Ektikleri ahiret ekinidir, dünyada iken ahretlerini imar edenlerdir. Nefsi natıkaları itibariyle Allah’ın Nuru’nu ve Kur’an’ın sırrının zuhur ettiği insanlardır. Allah’tan gafil olmadıklarından, dünya onlar için Allah’ın müşahede edildiği şerefli bir yerdir.