69. ZİKİR ve ŞEYTANIN KOVULMASI

“Bu gece bir takım acaiplikler gördüm. Ümmetimden bir adam gördüm, şeytanların hükmünde tavassut ediyor. Hemen zikrullah geldi, şeytanların tasallutundan kurtardı”

Zakirin (zikreden) kalbine (nefsi natıkasına) zikir girdiğinde, zikrin nuru ortaya çıkar ve şeytanları kovar. Nur ateşe hakim olur ve garizi hararet söner. Nefsi natıka vasıfları hayvani ruh üzerinde hakim olur. Gazap ve şehvet ve nefsi emmare vasıfları söner ve ortadan kaybolur. Zikir nefsi natıkaya etki ettiğinde, nefsin nuru artar ve cehalet ve zulmetin kaynağı hayvani ruh üzerinde hükmünü sürdürür. Şeytan vücutta hayvani ruh ile nefse hükmeder.

Şeytanın hakikati, Hakikat-i Muhammedi’nin garizi ateşinin kelimesinden yaratılmıştır. Önceleri Cenab-ı Hakk’a karşı “Senden başkasına ibadet etmem” demiş. “Beni ateşten, Adem’i topraktan yarattın. Ateş ulvi, toprak süflidir” diyerek akli kıyasta bulunmuştur. Batılı Hakk surette göstermesiyle iblis oldu. Lanet elbisesi giydi. Hakk’ın huzurundan kovuldu. Doksan dokuz esmanın dallinin mazharı olup, batılı Hak suretinde göstererek Ademoğlunu saptırır. İsimlerin gerçek hüviyetleriyle açığa çıkmasını “Mudill” vasfıyla engellemeye çalışır.

“Çık oradan, zira sen kovuldun” (Hicr/34) ayetiyle “Ulvi makamdan, süfli merkeze tenezzül et” denildi. İblis ise şöyle dedi:

“Ya rabbi benim ecelimi kıyamete kadar tehir edersen, elbette Adem’in zürriyetini saptırırım. Ancak az kimseler benim sözümden kurtulur” Allah ise şöyle buyurdu;

“Allah dedi: Git, her kim sana tabi olursa, onlar için cehennem vardır”

“Acele git, gücün yettiği kadar sesinle, askerinle, ayağınla onların malında ve evlatlarında ortaklık et. Onlara dalalet suretinde Hakk’ı vaad et. Ancak şeytanın vaadi gururdur” (İsra/62-64).

Şeytan amellerideki niyeti, ihlası bozarak ucub ve riyayı emreder. Hırs, tamah gibi nefsi emmare vasıflarına insanı sürükler. Besmelesiz amellere insanı sevkeder. Allah’tan gafil olarak fiillere ortak olur.

“Esasen şeytanın hilesi zayıftır” (Nisa/66).

Şeytanın fiili kudreti yoktur. Fiildeki kuvvet ve kudret Hakk’a aittir. Şeytan hayvani ruh kanalıyla nefsi etkiler. Kalp aynasına girerek vesvese ve igva ile nefste etki eder. Şeytani havatır, kesif olan bir cismin aynada görünmesi gibidir. Şeytanın igvası hırs, tamah, nefsani arzu ve hevesler, gazap ve şehvete yönelik vesveseler vermesidir. Nefsi emmare vasıflarıdır.

Zikir ise Hakk’la olmaktır. Hakk zikirle zikrin vasıflarıyla kişiyle beraber olur. Nefsi natıkanın nuru ve sıfatları zikirle Hakkani vasıflara bürünür, hayvani ruh kontrol altına alınır ve şeytan zikirle ortadan kaybolur. Zikir, zikreden, zikredilen “BİR”leşir. Nefisde HAKK zuhur eder. Hakk’ın zuhur ettiği yerde batıla yer yoktur. Şeytanın sözü bile edilemez. Nefsi natıka hakikati olan NUR ve KURAN ile şereflenir. Fiili olarakta zikirle şeytan nefsten uzaklaşır. Vesvese vermesi mümkün olmaz.